Het woord ‘veerkracht’ komt van het Latijnse ‘resilio’, wat terugveren betekent. Emotionele veerkracht is het vermogen om onszelf aan te passen aan stressvolle situaties en om te gaan met tegenslag en veranderingen. Dat betekent niet altijd maar sterk zijn. Het is volstrekt normaal om verdrietig of boos te zijn als er iets naars gebeurt. Het onder ogen zien, accepteren en voelen van moeilijke emoties horen juist bij een veerkrachtige reactie.
Biologische en sociale factoren zorgen ervoor dat sommige mensen ‘van nature’ veerkrachtiger zijn dan anderen, maar het goede nieuws is dat iedereen stappen kan ondernemen om een grotere emotionele veerkracht te ontwikkelen.
ZIN EN BETEKENIS VINDEN
Psychotherapeute Edith Eger en psychiater Viktor Frankl, beiden Holocaustoverlevers, hebben in hun autobiografieën, respectievelijk “The Choice” (2017) en “Man’s search for meaning” (1959), uiteengezet dat onze pijnlijkste ervaringen onze beste leerschool kunnen zijn. We kunnen in het leven onmogelijk lijden vermijden, maar we kunnen wel verantwoordelijkheid nemen en kiezen hoe we hiermee omgaan. Pijnlijke ervaringen bieden nieuwe mogelijkheden als we onze ogen hiervoor openen. Heling, vervulling en vrijheid komen voort uit ons vermogen om zin en betekenis te halen uit alles wat we meemaken in het leven.
KATALYSATOR VOOR VERANDERING
Onze grootste critici zijn we vaak zelf. Als we door zelfkritiek en overdreven perfectionisme onze eigen schoonheid niet meer kunnen zien, dan verliezen we het contact met onze energiebron. In plaats van onszelf te veroordelen voor fouten en mislukkingen of te verdrinken in onze ellende, kunnen we stress en tegenslag gebruiken als katalysator voor verandering, om zo de zin en betekenis van ons leven en werk te (her)ontdekken. Dat werkt het beste als we leren om een goede vriend(in) voor onszelf te zijn en zelfcompassie ontwikkelen.
EEN GOEDE VRIEND(IN) VOOR ONSZELF: ZELFCOMPASSIE
Zelfcompassie is niet een manier om onszelf met fluwelen handschoentjes aan te pakken. Het vraagt lef om aanwezig te zijn bij wat er is en te accepteren dat het niet altijd gaat zoals we willen. We kunnen niet een nieuwe stad opbouwen als er nog bombardementen zijn, dat kan pas als er vrede is. En dat geldt ook voor onze innerlijke wereld. Als we stoppen met oorlog voeren tegen dat wat er is, dan pas kan de echte verandering beginnen.
De meeste mensen vinden het moeilijk om zelfcompassie op te brengen. Maar het is zo belangrijk. Je krijgt weer zicht op wat je nodig hebt. Zodat je weer kunt handelen in de richting die je op wilt en waar je energie van krijgt.
Auteur: Angela Pagonidis